Wel raar als je met een deel van je familie het ouderlijk huis leeg haalt. Het voelt soms als "plunderen". Gelukkig heeft mijn moeder er erg veel zin in, ook al is het moeilijk. Ze heeft heel wat meegemaakt in die 37 jaar daar in dat huisje wat voorheen aan de Jan Topweg lag.
Nu woont ze in een kamertje met gelukkig mooi uitzicht op de tuin van de Ittmanshof. Een tijdje geleden heeft ze in een tijdelijk verblijf een week of 6 daar "gelogeerd" om op te knappen na een periode van ziekte. Dat was een somber plekje met uitzicht op een parkeerplaats.
Ja en wie had gedacht dat ze al zo snel een plekje in de Ittmanshof zou krijgen. Ik niet! Maar we hebben er wel voor gebeden en nu, na nog geen jaar heeft ze daar al een plekje.
Ook nu zullen we voor haar blijven bidden dat God haar een goede tijd geeft. Daar begon Hij al snel mee moet ik zeggen. Toen mijn moeder daar net was (rond het middag eten), kon ze al bijna gelijk aanschuiven met het middag eten. En een schik dat ze hadden. Ze glimlachte!
Dag lieve moeder we komen snel weer langs!
