Er was een koude maartse wind, toen de dokter de kamer van Diana Blessing binnenliep. Ze was nog draaierig van de operatie.
Haar echtgenoot David, hield haar hand vast terwijl zij zich gereed maakten voor het laatste nieuws. Die middag had Diana, 24 weken zwanger, wegens complicaties een keizersnee ondergaan en er was een dochtertje geboren: Dana Lu Blessing.
- Met 1 pond, 9 ons en slechts enkele cm was ze zeeer prematuur.
Desondanks klonken de woorden van de arts als een bom: "Ik denk niet dat ze het gaat halen", zei ze zo vriendelijk als het kon. "Slechts 10% kans dat ze door de nacht heen komt, en zelfs dan, als ze door een wonder het haalt, zal haar toekomst er erg naar uitzien".
Vol ongeloof luisterden Diana en David naar de uitleg van de arts: "Zij zal nooit lopen, nooit praten, misschien blind zijn. Waarschijnlijk verlamd en mentaal een achterstand hebben".
Zij hadden zo lang gedroomd van een dochter in hun gezin. Nu zou binnen uren, hun droom ten einde zijn. Maar toen de eerste dagen voorbij waren, kwam er nog meer bij. Ze konden Dana nog steeds niet aanraken; Zij konden Hun baby niet tegen de borst houden en hun liefde overdragen. Alles wat zij konden doen, was bidden, opdat God dicht bij het kleine meisje zou zijn. Geen moment was Dana sterker aan het worden.
Maar terwijl de weken voorbij gingen, kwam ze voorzichtig wat aan en werd sterker. Toen Dana 2 maanden oud was, mochten haar ouders haar voor het eerst vasthouden. En weer 2 maanden later, terwijl de artsen steeds vertelden, dat de overlevingskansen bijna nihil waren, mocht Dana naar huis, net zoals haar moeder voorspeld had.
5 jaar later, was Dana een klein pittig meisje met glinsterende ogen, en een wil om te leven. Zij vertoonde geen tekenen van geestelijke achterstand; zij was alles wat een kind kon zijn. Maar het eind van dit verhaal is het nog niet..
Op een winderige middag in de zomer van 1996 zat Dana op de schoot van haar moeder in een parkje waar haar broertje Justin baseball aan het spelen was. Zoals gewoonlijk, was Dana aan het kwebbelen, toen ze ineens stopte en zei: 'Ruik je dat?' Diana rook en antwoordde: 'Ja, het ruikt naar regen'. Dana sloot haar ogen en zei weer: 'Ruik je dat?' En haar moeder zei: 'Ik denk, dat we straks nat worden. Het ruikt naar regen.' Dana schudde haar hoofd, raakte haar schouders aan en vertelde: 'Nee, het ruikt naar Hem' Het ruikt naar God toen ik met mijn hoofd op zijn borst lag. Tranen kwamen opzetten, toen Dana opsprong om met de andere kinderen te gaan spelen. Voordat de regen begon, hadden de woorden van haar dochter al bevestigd, wat de Blessing familie, in hun hart, al hadden geweten.
Tijdens de lange dagen en nachten van die eerste 2 maanden van haar leven, toen zij nog te gevoelig was om haar aan te raken, had God haar tegen zijn borst gehouden en het was Zijn geur die zij zich zo goed herinnerde.
Jouw keus: Stuur dit door of doe niets!
Vanochtend, toen de Heer een raam naar de hemel opende, zag hij mij (schrijfster) en vroeg: 'Mijn kind, wat is je grootste wens vandaag?' 'Heer, a.u.b., zorg voor de persoon, die deze boodschap leest en over zijn/haar familie en vrienden. Zij verdienen het.'
De liefde van God is een oceaan. Je ziet waar hij begint, maar niet waar hij eindigt.
Want God heeft de wereld zo lief dat hij zijn enig geboren zoon gegeven heeft, zodat elkeen die in hem geloofd niet verloren zal gaan maar het eeuwige leven heeft. - Johannes 3:16
---
